Gedragen door de grond

Wanneer ik me wiebelig voel, teken ik wortels.
Terwijl ik teken, stel ik me voor hoe ze vanuit mijn voeten of mijn bekken de aarde in groeien – steeds dieper, steeds steviger. En terwijl ze zich verankeren, voel ik hoe ook ik geaard raak.

Soms denk ik: dit is eigenlijk de essentie van mijn werk – de grond. Niet alleen de grond onder je, maar ook de grond ín jezelf.

Een cliënt vroeg me ooit: “Wat bedoel je daar eigenlijk mee, mijn grond voelen?”

Als ik die vraag nu opnieuw zou beantwoorden, zou ik zeggen: de grond voelen gaat over veiligheid. De aarde en de zwaartekracht zijn onvoorwaardelijk – ze houden je altijd vast. De grond is een referentiepunt in de chaos. Het gaat om dichtbij jezelf zijn en in je kracht komen.

Wanneer emoties je overspoelen, kan de grond in je lichaam helpen die te dragen. Zoals een rivier een bedding nodig heeft: hoe groter de stroom, hoe sterker de bedding moet zijn.

Toch hebben we vaak de neiging om omhoog te gaan – naar ons hoofd, naar denken en oplossingen. Dat kan waardevol zijn, maar de grond is minstens zo belangrijk.

Daarom heb ik twee korte filmpjes voor je opgenomen:
✨ In het eerste vertel ik wat de grond voor me betekent in relatie tot stress en emoties.
✨ In het tweede kan je zelf eenvoudige oefeningen meedoen om het contact met de grond – onder je én in je – te versterken.

Je vindt de filmpjes hier: filmpje waar ik vertel en filmpje met oefeningen

Misschien wil je nu meteen even stilstaan en jezelf vragen:

• Kan ik de grond voelen onder mijn voeten?

• Of, als ik zit: onder mijn bekken?

• Hoe ervaar ik de grond, en wat doet het met me als ik die bewust voel?

• Kan ik me laten dragen?

• Welk beeld verschijnt er bij mij als ik aan de grond denk?

Ik ben benieuwd wat je ontdekt.